Over nog meer tempels, sluizen, zon en zee..

Hey allemaal!

Het heeft even geduurd maar hier zijn we dan weer vanuit een tropisch Hurghada in Egypte! :-)

Laat ik even beginnen met te zeggen dat in het vorige bericht ik een aantal dingen door elkaar heb gehaald... De (flauwe) spelletjesavond was niet die avond maar de avond erna. En de kleuren die ik noemde die zo mooi bewaard zijn gebleven waren niet in Abu Simbel maar in de Vallei der Koningen. Oops! :-) We maken ook zo veel mee dat ik soms ook een beetje de kluts kwijt raak!

Maargoed, hier gaat alles dus nog steeds zeer voorspoedig! Dankjulliewel allemaal voor de leuke reacties, ik begrijp dat ik een nieuwe carriere moet gaan starten? haha Ik voel me gevleid... Voor jullie heb ik nu een hele uitdaging want aangezien het laatste bericht een flink aantal dagen geleden was wordt dit dus een mega-stuk. Dus stoelriemen vast allemaal, want ik ga nu weer verder verhalen over onze avonturen hier in het land van de farao's.... :-)

Oja, Ger, wat erg van je kat maar volgens mij liep je toch al jaren met deze beslissing? Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan hoor... Dikke knuffel, we bellen als ik weer terug ben!

Goed, nu dus verder met mijn verslag! Zit iedereen goed? :-)

De dag na Kom Ombo zijn we naar de tempel van Edfu geweest. Ik zou jullie hier graag een uitvoerig verhaal over vertellen maar we weten het effe niet meer... :-) Het enige wat absoluut is blijven hangen is dat er zo ontiegelijk druk was dat we amper iets van de tempel hebben gezien... vandaar misschien dat deze enigszins langs ons heen is gegaan. Nu is het ook zo dat niet alle tempels dezelfde aantrekkingskracht hebben (althans dat hebben wij zo ervaren). Met kop schouders steekt nog steeds de Isis tempel op het eiland Philea eruit. Waarom? Waarschijnlijk het verhaal erachter maar er hing ook een bepaalde energie. Een energie van liefde en magie zoals in mijn vorige stukje al stond beschreven.

Kortom, we waren blij dat we weer op de boot zaten. Daar hebben we de rest van de dag doorgebracht. Heerlijk op het dek gezeten en gelunched. Oja, alle maaltijden en de high tea werd met een bel aangekondigd. Als het zover was dan liep er een mannetje met een bel over het schip. Echt, ik zweer het, het had een hoog Titanic-gehalte! :-)

Goed, die dag moesten we door de sluizen van Esna. We hadden al gelezen dat dat soms wel even kon duren. Wij kwamen zo rond 12 uur bij die sluizen aan, en jaja, om 7 uur 's avonds was het onze beurt om door de sluis te gaan. De hele Nederlandse groep (wel 10 dus...) was uitgelopen naar het dek om dit spektakel mee te maken. Maar er gebeurde iets geks... we gingen door een soort heel nauw vaargeultje en kwamen daarna weer in open water terecht. Iedereen was nogal verbaasd want een "sluis" is bij ons in Nederland toch wel wat anders. Goed, iedereen dacht dus dat dit de sluis was geweest en ging richting hut om zich te prepareren voor het diner. Maar Linda en ik hadden zoiets van, dit kan geen sluis geweest zijn... Na een aantal minuten komt Amro met 2 van de net vertrokken nederlanders weer terug op het dek. "Hebben jullie nou echt een sluis gezien?" vroeg hij nogal verbaasd. Hij kon nauwelijks geloven dat die domme nederlanders echt dachten dat we de sluis al hadden gepasseerd... Er volgde een nogal hilarische uiteenzetting over het verschil over Egyptische sluizen en Nederlandse sluizen waarna we tot de conclusie kwamen dat een sluis toch echt een sluis is, waar je ook bent ter wereld. Dit werd bevestigd toen we enige tijd later inderdaad door een sluis gingen... :-) Die arme Amro heeft zich buikpijn gelachen om ons... :-)

Deze avond was de laatste avond op ons cruise-schip. De volgende dag zouden we naar de Vallei der Koningen gaan en 's avonds met de slaaptrein naar Gizeh bij Cairo.

In alle vroegte moesten we dus weer uit de veren. Maar het was de moeite waard. We reden met de bus en het complete niemandsland in om uiteindelijk dus midden in de bergachtige woestijn het gebied te betreden waar inmiddels een flink aantal graftombes van farao's zijn gevonden. Ze zijn nog steeds druk aan het graven en verwachten toch zeker nog wel zo een 750 graven te gaan vinden, maarja, waar? Het is zo een immens groot gebied. Ga daar maar aan de slag met je schepje! Lijkt me wel geweldig trouwens om plotseling op de ingang van een graftombe te stuiten.

Wij hebben drie tombes bezocht, die van Ramses IV, Ramses IX en Ramses III. De eerste was absoluut de mooiste, de muurtekeningen waren ontzettend mooi en de kleuren ongelovelijk goed bewaard, het was amper te bevatten dat dat al minimaal 4500 jaar op de muren zit.

Je kon ook het graf van Toet-Anch-Amon bezoeken maar daar moest je weer apart voor betalen. Dat hebben wij niet gedaan. Het is overigens wel zo dat het graf van Toet-Anch-Amon het eerste is dat ze nog volledig intact hebben gevonden. Alles wat er in zijn graftombe was gezet, stond er nog toen ze het vonden. Alle andere graven waren al leeggeroofd toen ze ontdekt werden door archeologen. Al deze vondsten zijn te bezichtingen in het Egyptisch museum in Cairo. (wat we inderdaad een aantal dagen later hebben gedaan).

Na de Vallei der Koningen zijn we naar de tempel van Hatjepsoet geweest. Als we in de dagen ervoor al van enorme hitte hebben gesproken viel dat compleet in het niet vergeleken bij de mega-hitte die hier hing. Je kon zowat de flesjes water wel aan blijven rukken want liep eigenlijk meteen weer van je lijf af, zo heet!

Maargoed, het was toch weer een indrukwekkende dag. En het hoogtepunt moest nog komen! De slaaptrein! :-) Allemachtig, prachtig! (dat zeggen die rare Egyptenaren hier te pas en te onpas, haha).

Op zich was het best aardig die trein, we hadden een eigen couchette en toen we net ingestapt waren kwam er al een mannetje om de bedden op te maken. Het had iets enorm knus. We hadden een piepklein wastafeltje in de couchette. Maar bewegingsruimte hadden we niet dus het was een gekronkel van jewelste. Twee volwassen vrouwen en de helaas daarbij behorende twee gigantische koffers... het was niet echt handig! :-) We hebben wel enorm gelachen en volgens mij hebben we Amro, die in de couchette naast ons lag, behoorlijk uit de slaap gehouden in het begin... :-)

We zijn nog even naar de restauratie-wagon geweest. Daar hadden ze echt hun best gedaan om het zo ongezellig mogelijk te maken, maargoed, we zaten met 10 nederlanders dus dan is het al snel gezellig! :-)

Daarna dus onder de wol. In het begin had het nog wel wat... lig je gewoon in een bed in een trein, dat is best apart. Maar na een paar uur schuddend en schokkend in je bed te liggen wordt het al minder leuk... :-) Soms scheurde die trein zo hard door de bochten dat we dachten onze ondergang tegemoet te gaan... :-) Kortom, na een slapeloze nacht hebben we ons 's morgens weer krioelend in dat kleine hokkie aangekleed. Als gebroken mensen stapte daar een groep nederlanders uit, die overigens nog een hele dag op stap gingen naar de piramides!

Amro was altijd erg stipt maar zelfs hij kon niet anders dan ons eerst naar een koffietent te brengen om enigszins wakker te worden.... :-)

Toen de ogen toch een beetje open waren bij iedereen zijn we als eerste naar de piramide van Dahsjoer geweest. Dat is toch wel heel apart. Altijd zie je die piramides op plaatjes in boekjes en dan opeens ben je er gewoon en sta je ervoor, en dan zie je pas echt hoe enorm groot zo een ding is. Hoe ze het gebouwd hebben lopen de meningen nogal over uiteen. Ikzelf kreeg ernstig het gevoel dat het niet alleen door mensenhanden gemaakt kan zijn. Voor mij is het onmogelijk, maargoed, ik ben geen bouwkundig ingenieur dus wie weet hebben de oude egyptenaren het wel geheel op eigen houtje gedaan. Wie zal het zeggen? Niemand is erbij geweest...

In deze piramide zijn we ook naar binnen geweest. Dat was ook weer een marteling met gevaar voor eigen leven! Wat was ik blij dat ik een zaklamp bij me had! :-) De hele tijd riep iedereen, waar heb je nou een zaklamp voor nodig? Nou, daarvoor dus! :-) We moesten door een pietepeuterig ingangetje door een miniscuul gangetje naar beneden klimmen en dat ging nogal steil! Ik vond het een bijzonder spannende ervaring ookal viel er op het eindpunt (helemaal beneden dus) eigenlijk weinig te zien. Er hing daar ook weer die sfeer en die energie die bijna iets verbodens had. Alsof we op een plek waren waar we eigenlijk niets te zoeken hadden. Ze smeren het daar ook continu in met ammoniak omdat er daar bacterien welig tieren waar we erg ziek van zouden kunnen worden.

Daarna die hele klim weer naar boven, ik geloof dat de hele groep die mee was gegaan naar beneden de daarop volgende dagen amper kon lopen van de spierpijn! :-)

Na dit spektakel zijn we naar de Mit-Raina piramide geweest, oftwel de trap-piramide. Daarna was het tijd voor het hoogtepunt van de dag, de piramides van Gizeh en de sfinx. Magistraal zoals dat daar ligt. Het schijnt dat die piramides (en de daarbij behorende kleine piramides die werden gebouwd voor de vrouwen van de farao's) precies in lijn liggen met het sterrenbeeld Orion. Hoe hebben we dat toen toch voor elkaar gekregen. Weer moet ik denken aan hulp van buitenaf...

Hier hebben we rondgelopen en veel foto's gemaakt natuurlijk, wederom was het enorm warm maar toch moet ik zeggen dat die hitte wel went. Al zal ik het nooit echt plezierig gaan vinden.

Daarna was de dag nog niet om, we hadden nog een busrit voor de boeg naar Alexandrie. Iedereen was zo moe na deze dag dat we allemaal voor pampus in de bus hebben gezeten. Maar het hotel waar we terecht kwamen wat de moeite waard! Het was superdeluxe en wat was die douche lekker na zo een lange twee dagen!

Alexandrie is (in verhouding met de armoedige rest van het land) een redelijk mooie stad, in ieder geval prachtig gelegen aan de Middellandse zee.

Die avond gingen we eten in een visrestaurant. Amro had gevraagd oef iedereen vis lustte en ja, dat was zo. Hij had er alleen wel even bij mogen vertellen dat we de vis in zijn geheel (dus kop en staart en alles!) geserveerd kregen. Er was heel was consternatie aan tafel die avond! :-) Linda heeft pas gezeten nadat ik die vis van haar onthoofd had! :-)

De volgende na het ontbijt in een hele mooie ontbijtzaal met uitzicht op de Middellandse zee zijn we naar de Citadel van Alexandrie geweest. Daarna naar de catacomben wat ik absoluut geweldig mooi vond. Weer daalden we vele meters af in de grond om te kijken hoe de graven daar gemaakt werden. Hier zag je ook al duidelijk de Griekse invloeden. Deze catacombes zijn namelijk van veel latere datum dan de tempels en de piramides dus hier was duidelijk te zien dat er kapers op de kust waren gekomen.

Na dit bezoek volgde tocht naar Cairo. Weer iedereen voor pampus in de bus want zo een rondreis is gewoon best vermoeiend. Je ziet zo veel in zo weinig tijd. Iedere mogelijkheid tot een slaapje werd gretig aangegrepen! :-)

In Cairo hebben we nog een rondrit door de stad gemaakt. Maar wat een vreselijke stad! Ik kan er niets anders van maken. Het verkeer is ronduit dramatisch en er is ook echt helemaal niets in die stad wat er mooi uitziet. Het is treurigheid troef. We zijn naar de plek geweest waar president Sadat in 1981 werd vermoord. Daar is nu een monument.

Daarna zijn we naar de bazaar, Khan-Al-Khalili gegaan! Dat was wel weer heel leuk, althans ik vond het leuk, Linda vond het wat minder. Het was er ook enorm druk, net een mierenhoop. En iedereen spreekt je aan, daar wordt je wel gek van. Maar het negeren van mensen is een kunst en gelukkig beheers ik dit redelijk goed! :-)

We hebben in een Egyptisch theehuis wat gedronken, het was een ontzettend leuke tent, echt oosters met drukke tegels en hele mooie lampen. Daarna zijn we over de bazaar gelopen. Zoveel rotzooi heb ik nog zelden bij elkaar gezien! :-)

Met zonsondergang hebben we nog een felukkatochtje over de Nijl gedaan en dat was wel weer erg lekker, even rustig en niet meer in dat mierennest!

Ook deze avond zaten we in een superdeluxe hotel van Movenpick. We hadden een complete balzaal als een kamer, met zitbank en alles erop en eraan.

Jongens, jullie gaan het niet geloven maar ik ben eigenlijk nog steeds niet klaar met mijn verhaal maar tijd is weer bijna op! Bovendien weet ik niet of jullie nog wakker zijn! :-)

Ik probeer morgen weer even de boel bij te werken!

Tot later maar weer!

Veel liefs en knuffels,

Hellen en Linda