Over de Colca Canyon en Puno.....

Hello everybody!

Eindelijk weer een berichtje vanuit de navel van de wereld, oftewel Cuzco! We zijn hier vanmiddag aangekomen en het was alsof ik thuis kwam. De rit hiernaartoe was weer geweldig mooi, ik heb iets speciaals met bergen ben ik achtergekomen. Cuzco is dus een geweldige stad. We zijn net de stad ingeweest om te eten en het Plaza de Armas hier is supergezellig, we hebben in een piepklein restaurantje gegeten met een klein groepje en allemachtig, wat heb ik het naar mijn zin!

Even een samenvatting van de afgelopen dagen want ik heb lang niet kunnen internetten omdat we in de bergen zaten, en wat voor bergen! Eerst zijn we vanuit Arequipa naar de Colca Canyon gereden, een rit die weer de hele dag in beslag had genomen. We hadden een hotel in een piepklein Andes-dorpje genaamd Yanque. Het was echt grandioos daar tussen de reuzen van bergen. Het was wel een zware rit want we zijn tot enorme hoogtes gestegen. Het hoogste punt wat we die dag bereikten was 4910 meter en geloof me.... dat is hoog en dat voel je. Alsof je straal bezopen bent als het ware..... licht in het hoofd enzo. Gelukkig bleef het daarbij. We hadden ook coca-snoepjes ingeslagen en van die vreselijk coca-blaadjes. Getverdemme, wat is dat smerig om op te kauwen maar wel effectief. Anyway, we zaten in een geweldig hotel daar en na de maaltijd bij terugkomst op de kamers had het personeel het potkacheltje aangestoken wat op de kamer aanwezig was en de lichtjes aan. Zo kneuterig knus! :-)

De volgende dag was het weer vroeg op want we gingen naar de Cruz del Condor om de vlucht van de condor te zien. En die hebben we gezien! Daarna hebben we een schitterend wandeling langs de bergwand gemaakt. Met naast je een afgrond van 1200 meter. Gelukkig was het pad breed genoeg en de wandeling was dus ronduit geweldig! De nacht daarvoor had ik steeds gedroomd dat ik bijna in een afgrond viel maar ik was me er volledig van bewust dat dat een symbolische droom was en geen voorspellende. Toch was het een overwinning om langs die bergwand te lopen want hoogtes zijn niet echt mijn ding zullen we maar zeggen! Het is heel vreemd maar ik voel me zo enorm geborgen tussen de bergen. De Inca's zagen de bergen als levende wezens en ik denk dat je hier geweest moet zijn om te kunnen beamen dat dat inderdaad ook zo voelt. Tussen die bergen kan het bijna niet anders of het spirituele in je wordt wakker gemaakt. Ik heb tijdens die wandeling in ieder geval regelmatig even ademloos (gedeeltelijk kwam dat door de hoogte!) van de omgeving staan genieten. Ik voelde me nedering en tegelijkertijd dus ook zo veilig. Het is eigenlijk bizar hoe vertrouwd het voelt om hier te zijn in de bergen met van die hele kleine dorpjes waar de tijd echt gewoon heeft stilgestaan.

Eergisteren en gisteren waren we in Puno. Dat was geen hoogtepunt. Het was leuk en we hebben gisteren een mooie boottocht gemaakt naar de drijvende rieteilanden van de Uros-indianen en naar het eiland Taquile waar we ook weer een behoorlijk stevige wandeling hebben gemaakt. Maar Puno heeft voor de rest weinig indruk gemaakt. Ik wilde eigenlijk gewoon terug de bergen in. Dus toen we vandaag weer onderweg gingen en Arno en ik eens een keertje geregeld hadden dat we voorin de bus zaten, heb ik genoten van de terugkeer naar de Andes. Zodra de eerste bergen weer in zicht kwamen voelde ik de energie weer door me heen stromen. En nu hier in Cuzco voel ik me echt helemaal in mijn hum.

Overigens zijn Arno en ik geloof ik op dit moment de enigen die nog niet ziek zijn geweest. De hele groep heeft voor pampus gelegen met diarree en parasieten en dergelijke maar ik heb nog steeds nergens last van. Als ik iets heb geleerd tijdens deze reis is het hoe sterk ik eigenlijk ben. Ik kan veel meer hebben dan ik denk, ik heb erg veel vertrouwen in mijn lichaam gekregen, ik kan wel tegen een stootje! Komt misschien ook omdat ik me zo "opgeladen" voel met positieve energie.

Anyway, morgen begint het spectakel pas echt! De Inca-trail! Er was vanmiddag wat consternatie want er is gisteren een lawine geweest dus een deel van het spoor is onbegaanbaar. Nu wordt het allemaal dus ietsje anders en gaan we een gedeelte met de trein en met de bus en het kan gebeuren dat we in een pick up truck geladen worden voor een stukje! Nooit gedacht dat ik dat een spannend vooruitzicht zou vinden maar ik heb er nu al zoveel zin in. We weten eigenlijk niet hoe morgen gaat verlopen en ik vind het geweldig! Als het allemaal goed gaat lopen we morgen dus eerste gedeelte van de Inca-trail en komen we eind van de middag aan in Machu Picchu, het hoogtepunt natuurlijk van deze reis! Overmorgen gaan we weer terug in de hele vroege ochtend om de zonsopkomt te zien en hebben we nog de hele dag de tijd om de Inca-stad te bekijken. De dag daarna hebben we een tocht door de heilige Inca-vallei. Een geweldig vooruitzicht dus!

Ik ga nu dus een eind aan dit verhaal breien want ik moet rugzak inpakken. De koffers blijven namelijk de komende drie dagen in het hotel hier in Cuzco en we moeten dus benodigdheden voor drie dagen in een rugzak meenemen. We lopen als het ware van hotel naar hotel met hier en daar een busje geloof ik. Het kan dus echter zijn dat het hele programma zoals ik het net beschreef helemaal anders gaat worden! Maarja, dat is de charme van het reizen door een land als dit. Het onverwachte heeft zo zijn charmes!

Goh, ik zou nog wel duizend dingen neer willen typen, ik doe zoveel indrukken op. Ik zal nog lange tijd nodig hebben om het allemaal te laten bezinken. Komende dagen zal ik geen berichten kunnen plaatsen omdat we dus met de trekking bezig zijn. Maar zodra we weer in Cuzco zijn laat ik weer wat van me horen!

Dikke zoenen voor iedereen!

Hellen