Over mooi weer, ontspanning en autopech......

Hi all!

Daar is dan weer een bericht van ons vanuit het zonnige Frankrijk! Jaja, zonnig, want de afgelopen paar dagen was het schitterend weer. Dus tot zover gaat dat allemaal zeer voorspoedig. De eerste dagen dat we hier op de camping waren hebben we het heerlijk rustig aan gedaan. Lekker in het zonnetje gezeten, boek gelezen, beetje naar het dorp om boodschappen te doen en wat rond te slenteren en daarna weer terug om te relaxen. Kortom, ontspanning ten top. Maar zoals het Arno en mij betaamt kan zoveel rust en ontspanning nooit lang standhouden ;-).... dus stond ons een verrassing te wachten.... autopech! :-(

Van de week hadden we bedacht om na die dagen van totaal “nietsdoen” weer eens lekker op pad te gaan. Hier in de buurt is een mooie abdij “De Boscodon” en die wilden we gaan bekijken. Bovendien ligt die abdij in een mooi wandelgebied dus wilden we er meteen een lekkere bergwandeling aan vastplakken. Dus wij op weg met rugzakje gevuld met eten en drinken voor onderweg. Niets aan het handje zou je zou denken.... Ware het niet dat we de dag ervoor bij het weer naar boven rijden van “onze” alp al een raar geluid in de auto hadden gehoord. Arno maakte zich er wel wat zorgen om maar het was al laat in de middag en we konden er toen toch niets meer aan doen dus hebben we het maar even laten rusten. Toen we die ochtend dus wegreden leek het eerst of er niets meer aan de hand was. Maar halverwege de berg begon de auto weer raar te doen en dit keer erger als de dag ervoor. We besloten dat het niet verstandig was om hier zomaar mee te blijven rijden. Arno baalde wel behoorlijk want vlak voor de vakantie was de auto nog naar de garage geweest omdat hij er zeker van wilde zijn dat er geen rare dingen zouden gebeuren. Dit ook omdat Arno hier al eens pech heeft gehad en toen gerepatrieerd moest worden! Dat zou hem niet nog eens overkomen! Dus nog een aantal onderdelen laten vervangen en dan verwacht je natuurlijk niet dat je dan toch weer met pech op vakantie komt te staan! Hoeveel pech kun je hebben?

Maargoed, van de week toen we hier in een dorp vlakbij gingen tanken kwamen we erachter dat de mevrouw die daar werkt bij dat tankstation een Nederlandse is. Dus wij daarnaartoe om te vragen of zij wist waar de dichtstbijzijnde Opel-garage was. Dat heeft ze voor ons opgezocht en die bleek in Gap te zitten, een wat grotere stad, hier een kleine 40 kilometer hiervandaan. Dus wij met een haperende auto naar Gap. Komen we bij die garage, zeggen ze ons doodleuk dat ze volgende week woensdag pas tijd hebben om naar de auto te kijken. :-( Tja, daar hadden we natuurlijk niet zoveel aan. Blijkbaar schrokken ze wel een beetje van onze beteuterde gezichten dus zouden ze proberen er toch diezelfde middag even naar te kijken maar ze konden niet garanderen dat ze het euvel ook nog dezelfde dag konden maken. We hebben de auto daar dus maar even achtergelaten. Gelukkig lag die garage in een soort winkelgebied dus er was gelukkig wel gelegenheid om ons bezig te houden. We zijn ergens maar een bak koffie gaan drinken met wat lekkers erbij. Toen besloot Arno wel om de ANWB te gaan bellen, want als die garage toch geen tijd had dan hadden we een hele dag verloren. Het leek ons verstandiger om een twee-sporen-beleid in te voeren. Dat gesprek met de ANBW ging voorspoedig. Zij zouden gaan kijken wat er gedaan kon worden en zouden ons terugbellen. Vrij snel daarna belden ze inderdaad terug. We moesten teruggaan naar de Opel-garage waar we de auto hadden achtergelaten want er zou iemand met een takelwagen komen om ons naar een andere garage te brengen waar we meteen geholpen zouden worden. Dat was goed nieuws! Dus wij op een holletje naar de Opel-garage. Daar waren ze net voornemens om onze auto op de brug te gaan zetten maar omdat wij ieder moment opgehaald konden worden hebben we dat maar niet laten doen. Achteraf hadden we dat misschien beter wel kunnen doen, maarja, achteraf is het meestal duidelijk wat je beter wel en beter niet had kunnen doen.

Goed, na een poosje wachten kwam daar inderdaad de takelwagen. Auto werd erop geladen en wij op weg naar die andere garage. Daar aangekomen, weer in halfbakken Frans, Engels en veel hand en voetenwerk, uitgelegd wat er aan de hand was. Maar het beste was nog om ze gewoon te laten luisteren naar die auto. Eén van die monteurs ging even met ons een stukje rijden in de auto en hij hoorde ook dat er iets aan de hand was. Maar wat? Geen flauw idee..... Weer terug bij de garage zei hij dan ook, dat zij daar niet genoeg verstand hadden van dit soort auto's met al die electronica erin. Hij zou even rond gaan bellen wat nu de bedoeling was. Wij weer wachten, komt ie na een paar minuten naar ons toe. Heeft ie gebeld met de Opel-garage (waar we dus net vandaan kwamen!) en daar moesten we dus terug naartoe! Daar zouden ze ons kunnen helpen! Duh! Hadden we die auto nou maar wel door die Opel-garage na laten kijken voordat we weggetakeld werden!

Dus wij weer terug met een inmiddels nog veel meer haperende auto, dat kleine stukje kon geen kwaad, hadden ze ons verzekerd. En ja hoor, daar kwamen we weer aanzetten bij die Opel-garage. :-) Maar ditmaal was onze komst aangekondigd en ook de ANWB had zich er al mee bemoeit. Ditmaal was de boodschap dat ze de dag erna naar de auto zouden gaan kijken en proberen hem te repareren. Okay, dat is al een stuk sneller dan volgende week woensdag, maar wij zitten op een camping 40 kilometer verderop, halverwege een berg, met geen winkel of supermarkt in de nabije omgeving. Een auto is echt noodzakelijk om daar te kunnen komen. Arno weer met de ANWB gebeld. De eerste 48 uur krijg je nog geen vervangend vervoer. Maar er werd wel een taxi geregeld en gelukkig was er vlakbij die Opel-garage wel een supermarkt dus hebben we daar wat kunnen inslaan voor vandaag en morgen. Daarna dus per taxi hier naar de camping. De volgende ochtend zou de ANWB bellen naar de garage en dan ons bellen met hun bevindingen. Als de auto weer goed zou zijn, dan zou een taxi ons weer halen om ons naar de garage te brengen. Was de auto niet goed en zou dat ook nog even duren dan zouden we de dag erna opgehaald worden door een taxi om ons naar een autoverhuurbedrijf te brengen en zouden we een huurauto meekrijgen. Lang leve de ANBW! Het is allemaal natuurlijk niet echt geweldig als je dit meemaakt maar je hoeft zelf eigenlijk weinig te regelen.

Het viel me trouwens mee dat de stemming er bij Arno en mij wel in bleef ondanks deze tegenvaller. We hebben nog best wat afgelachen en ik vond het best een avontuur. :-) Heb nog nooit met panne langs de weg gestaan! Voor Arno vond ik het wel sneu, die staat voor de tweede keer op vakantie met pech! Dat geloof je toch niet? Maargoed, ondanks alles dus best een gezellige dag gehad. Dat hebben we dus ook weer geleerd, bij dit soort crisis-situaties slaan we elkaar niet de hersens in! Hahaha

Toen we weer op de camping waren, was de plek naast onze caravan akelig leeg. Ik vond het wel een rare gewaarwording om zo afgelegen te zitten en geen auto te hebben. Maar we hadden genoeg te eten in huis en hoe het ook draait of keert, we zouden binnen 2 dagen weer vervoer hebben. Gelukkig is het hele gebied hier prachtig dus is het geen straf om hier een dag echt vast te zitten.

De afloop van dit verhaal liet dus nog even op zich wachten. We moesten er wel even van bijkomen die avond, Arno met een whiskey en ik met een pastis! :-) Het blijft immers wel vakantie! Vive le France!

De volgende dag kregen we de uitslag, dat bestond uit goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws, we hebben weer wielen! Maar niet onze eigen wielen. Dat was dan ook het slechte nieuws. We hebben een huurauto want het blijkt dat er iets drastisch mis is met de bougie-bekabeling. Die onderdelen moeten besteld worden en dus wordt de auto pas dinsdag gemaakt. Maar de ANWB heeft meteen voor die dag al (dus niet pas na 48 uur) een huurauto voor ons geregeld. :-) Dus een taxi kwam ons weer ophalen en bracht ons naar het Rent-A-Car station in Gap. Daar stond onze tijdelijke auto al op ons te wachten, dus alles was echt goed geregeld. We rijden nu in een Fiat Doblo. Ik vind het een fantastische wagen! Dacht dat ze ons in klein rotautootje zouden proppen maar dit is best een slagschip! Het is wel heerlijk hoor om weer een auto te hebben.

Vanmorgen toen we wakker werden was het trouwens weer een prachtige dag, blauwe lucht, lekker zonnetje. Ik snap die weerberichten niet. Het zou hier wisselvallig moeten wezen maar het is al dagen heerlijk weer. Het uitzicht wordt ook steeds mooier nu het helderder is. Van de week was er nog veel bewolking maar als het zo helemaal helder is, is het uitzicht vanaf de camping echt adembenemend. Het meer wat beneden ligt heeft een schitterende turquoise kleur, dat knalt er uit zo tussen de groene bergen. Het meer waar ik het over heb heet overigens Lac de Serre-Poncon en ligt op 750 meter hoogte. Onze camping ligt op 1500 meter hoogte. Het is een kunstmatig aangelegd stuwmeer. Op de bodem van het meer ligt het oude dorpje Savine. Maar dat heeft dus de weg moeten ruimen voor dit meer. Het enige wat er nog zichtbaar is van dit oude dorpje is een kapelletje wat blijkbaar ver boven de rest van het dorp lag. Als je langs het meer rijdt zie je op een gegeven moment een klein eilandje midden in het meer liggen met dat kapelletje erop. Dat is het enige wat nog herinnert aan het oude dorpje Savine, de rest ligt onder de waterspiegel. Aan de oever van het meer ligt nu het nieuwe dorp, Savine-le-Lac. De brug die nu Savine-le-Lac verbindt met de overkant van het meer is gebouwd op de fundamenten van het oude, verdronken dorp Savine. Tot zover dit educatieve moment.... ;-)

Nu we weer een auto hebben gaan we weer lekker op pad. We hebben al een paar mooie trips gemaakt. Maar daarover in een volgend bericht meer! :-)

Liefs, Hellen en Arno